şiirsel

Gözlerim sinlerine gömülsünler sessizce;

Ayyaş ruhum teselli bulsun diye. 

Odamın perdesini kovalarken 

karanlığın çocukları,

Bedenimi sürüklesin soğuk yorganların altı.

Rüzgarların ıslığı kulaklarımı ürpertsin

Silik buğular camlara şekillerini resmetsin. 

Mesken edineyim alaca dağların ardını

Dursun artık feleğin amansız zaman çarkı

Daima kaçtığım şeyler dost olsunlar bana.

Geceyi kucaklayayım ıssız pasajlarda.

Zifiri evlerin bacasını alıkoysun dumanlar,

Sinsin, üstüme sinsin, bir is gibi kahırlar.

Yıkık duvarlardaki cambazlar, sükuneti gizlesin.

Islak kaldırımların eşikleri, yüzüme çemkirsin.

Ağır taşlar çakılsın damarlarımın ta içine!

Uçurum dibinden düşeyim yine aynı yerimde.

Dolunayın hüzmesi, yanı başımda raks etsin.

Gün doğmasın; ufuklar engin gecelerde seğirtsin.

Kaybolayım sonu görünmeyen bu yolun ortasında.

Milyonlarca ruh içine sıkışıp kalmaktansa.