uğultulu gece

Odanın içinde kendini salmış dağınık eşyalar,

gölgelerini yanı başıma bırakıyorlar.

Lambanın loş ışığı gizliyor gecelerimi.

Ve yine dinlemekteyim

 gecelerimin yoktan gelen saat sesiyle ahengini.

Yorgun argın köşeye sinmiş sandalyem bile

isyan ediyor hımbıl bedenime.

Ağırlaşan ruhumu taşımama yetmiyor kuvvetim,

Göz kapaklarımı Nil ile kertmiş çoktan kaderim.

İçinden çıktığım kutsal kucakta dinmeyen yaşlarla

nefesimi kesiyor arkamda izini bırakan karartılar.

Saçlarına acımasız sert bakışlı zemherinin

beyazları örülmüş, yuvasından örümceğin.

Ey eski dost! Utangaç çoban yıldızı...

Soğuk çatıların ardını 

bazen de siper edersin bulutları.

Bana huzuru tercüme et şimdi.

Ancak bu uğultulu gecenin dili silebilir

zihnime kök salan karanlık dikenleri.